Ήταν εκείνος που δε φοβήθηκε ποτέ να με υποστηρίξει και κάθε δάκρυ μου ήταν και δικό του.

'Ηταν εκείνος που έβλεπε την αδικία στα μάτια μου και με στήριζε με κάθε ανάσα και με κάθε λέξη που έβγαινε απ’ το στόμα του. 

'Ηταν εκείνος ο λάτρης της ανεξαρτησίας και της ατομικότητας, εκείνο το χέρι που πέταγε μαζί μου μακριά από αυτή τη σαπίλα.

Ήταν εκείνος ο ίδιος φίλος που κάποτε, πριν χρόνια μου χαμογέλασε κι ήξερα πως θα μου χαμογελά για πάντα.

Ήταν εκείνος που όταν οι άνθρωποι κι οι παρέες έφευγαν, μου θύμιζε πόσο σημαντική είναι κι η μοναξιά καμιά φορά. 

Ήταν εκείνος που όταν η παρέα που γνώριζα πολύ λιγότερο από ό,τι εκείνον κι έκανα περισσότερες θυσίες, με πλήγωνε, έτρεχε κοντά μου και μου υπενθύμιζε πως οι άνθρωποι δεν είναι πάντα αυτό που βλέπουμε και θα με βοηθούσε να βρώ ξανά τον εαυτό μου.

'Ηταν εκείνος που δε θα μετρούσε τις φορές που έπεσα ενώ ήταν μπροστά κι έριξα κι εκείνον, αλλά τις φορές που του έδωσα το δικαίωμα να είναι μαζί μου και να τις μοιραστούμε.

Είναι ο ίδιος φίλος που ακούω στον ύπνο μου να λέει.....  

πως ήμουνα λέει σοφός
οι άνθρωποι γύρω χορτάτοι
κοιτούσαν και βλέπανε πως
κυλούσε γλυκά η ζωή τους
αφέντες κακό πουθενά
χιλιάδες παιδιά στα ποτάμια
ψαρεύανε φως στα νερά

Στον ύπνο μου απόψε είδα πάλι
πως ήμουνα λέει σωστός
πως δεν τραγουδούσα μονάχος
κι ο φόβος φευγάτος κι αυτός
δεν είχαν αξία τα λόγια
δεν είχε ο Ιούδας φιλιά
και το πιο περίεργο απ’ όλα
φωλιά η βουλή για πουλιά 

Η ζωή του ανθρώπου είναι καμωμένη από καιρούς

Η ζωή του ανθρώπου είναι καμωμένη από καιρούς....

Καιρός να σπείρεις, καιρός να θερίσεις, καιρός της θλίψης, καιρός της χαράς, καιρός της αγάπης, καιρός της μοναξιάς. 

Αν το σκεφτείς έτσι, θα μπορέσεις και στη χαμηλότερη στιγμή να στηριχτείς, γιατί κι αυτή θα ανήκει σ έναν από τους καιρούς της ζωής σου...

Γ. Σεφέρης