Το ισχυρότερο όπλο εναντίον του stress είναι η ικανότητά σου να επιλέξεις μια σκέψη έναντι μιας άλλης!!!

Τα πλοία είναι ασφαλή στα λιμάνια, αλλά δεν φτιάχτηκαν για να μένουν εκεί.

Εάν η μοναδική σου έννοια είναι η εγγύηση της ασφάλειας,
τότε μπορεί να μην γευτείς ποτέ τις αληθινές απολαύσεις της ζωής.
Τόλμα και ζήσε όπως ακριβώς ονειρεύεσαι!

Υπάρχουν δύο είδη φιλίας. 

Το ένα είναι η φιλία στην οποία είσαι ζητιάνος. Έχεις ανάγκη τον άλλο για να σε βοηθήσει να ξεχάσεις τη μοναξιά σου.
Το άλλο είδος φιλίας έχει μια εντελώς διαφορετική ποιότητα. Δεν βγαίνει από την ανάγκη, αλλά από τη διάθεση να μοιραστείς.Τότε έρχεται μέσα σου ένα καινούργιο είδος χαράς, η χαρά του μοιράσματος, η χαρά τής αγάπης.
 Όταν μοιράζεσαι δεν τίθεται κανένα θέμα προσκόλλησης. Το να δίνεις είναι χαρά, το να ζητιανεύεις είναι δυστυχία. Ακόμη κι αν πάρεις κάτι με τη ζητιανιά, θα παραμείνεις μίζερος και δυστυχισμένος. Αυτό πονάει, πληγώνει την περηφάνια σου, πληγώνει την ακεραιότητα σου. Όταν μοιράζεσαι τη χαρά σου, δεν φυλακίζεις τον άλλο. Απλώς δίνεις. 
Και όσο περισσότερο δίνεις τόσο περισσότερο έχεις.

 Δεν υπάρχει αποτυχία , μόνο εξέλιξη!

Δεν υπάρχει τέλος σε μας, ούτε αρχή, αλλά μια συνεχής ροή φωτός, που αλλάζει τη μορφή του ξανά και ξανά. Σε κάθε μας ενσάρκωση βρισκόμαστε σε διαδικασία συνεχούς τελειοποίησης της μορφής μας. Έχουμε λάβει αμέτρητες μορφές, προκαλώντας σκόπιμα τον εαυτό μας να λάβει περισσότερες, καθώς ταξιδεύουμε στους αστρικούς λαβύρινθους για την επιστροφή μας στην Πηγή, γνωρίζοντας βαθιά μέσα μας πως δεν υπάρχει αποτυχία σε αυτό το είδος της ύπαρξης, μόνο εξέλιξη.

Όποιος στοχαστικός, σα γιαταγάνι

το στοχασμό του αντρίκεια ας τόνε βγάζει.

Πες τα, και ακέρια και γυμνά· δε φτάνει

να λάμπ’ η αλήθεια· πρέπει και να σφάζει.
Ο λόγος, που χτυπά και που θυμώνει,

ριζώνει και της γης την όψη αλλάζει.

Ο λόγος, άξιος, και σφυρί, και ακόνι.

Μην κοιτάς το χοντρόλογο παζάρι,
μην ακούς τ’ ανοστόλογο σαλόνι

Μα σ’ όλα νόημα, δύναμη και χάρη,
σ’ αρχοντιά και σε πλέμπα· γη δεν είναι

να την καταφρονάς, περιβολάρη

Παντού μπορείς ν’ ανθίσεις, το νου κρίνε!