Όποιος στοχαστικός, σα γιαταγάνι

το στοχασμό του αντρίκεια ας τόνε βγάζει.

Πες τα, και ακέρια και γυμνά· δε φτάνει

να λάμπ’ η αλήθεια· πρέπει και να σφάζει.
Ο λόγος, που χτυπά και που θυμώνει,

ριζώνει και της γης την όψη αλλάζει.

Ο λόγος, άξιος, και σφυρί, και ακόνι.

Μην κοιτάς το χοντρόλογο παζάρι,
μην ακούς τ’ ανοστόλογο σαλόνι

Μα σ’ όλα νόημα, δύναμη και χάρη,
σ’ αρχοντιά και σε πλέμπα· γη δεν είναι

να την καταφρονάς, περιβολάρη

Παντού μπορείς ν’ ανθίσεις, το νου κρίνε!